Palen

Schoorvoetend volg ik een pad met palen,
ongewis waar ik vandaan kom en waarheen
de lange levensweg zal leiden, ik ken alleen
de zekerheid: ik zal nooit de einder halen.

De afgelegde weg raakt langzaam uit het zicht
een onherbergzame tijd die een gevoel
geeft van een zoektocht zonder doel
een dissonant in een vormeloos gedicht.

Ik zal hier sterven als een eenzame
en hoor al de schrille klank van de bazuin
ik hoef mijn dood-zijn slechts te beamen

maar aangekomen bij het laatste lage duin
draai ik mij om en zie ineens de aangename
ruimte: het wonderlijke landschap van Hans Pruijn.

Ton Luijten
17 - 01 - 2010





Slalom B


  Eigen toonkamer:

    Opening tijdens kunstroute
    Publicatie over de toonkamer
    Nu in de toonkamer
    Blijvend in de toonkamer